Please log in to see the coordinates.
Altitude: m. ASL.
Region:
Poland > świętokrzyskie
Cache type: Traditional
Size: Small
Status:
Ready for Search
Date hidden: 24-04-2024
Date created: 24-04-2024
Date published: 24-04-2024
Last modification: 25-04-2024 
4x Found 
0x Not found 
0 notes 
1 watchers 
13 visitors 
3 x rated 
Rated as: Excellent
1 x recommended
Cache attributes
Description
PL
Na początku XIX wieku, wzorem innych państw na ziemiach polskich zostały utworzone służby techniczne, które miały jeden główny cel czyli utrzymanie i budowę dróg. W jej skład wchodzili dróżnicy, drogomistrze, konduktorzy. Dla ludzi powołanych do utrzymania drogi stawiane były budynki, które zwyczajowo nazywano w zależności od użytkowników: dróżniczówką, drogomistrzówką, koszarką, konduktorką. Przy mniejszych drogach stanowiły domostwo dróżnika, tzw. koszary drogowe. Pierwszy przepis dotyczący budowy jednolitych domków dróżniczych wydał w 1825 roku namiestnik Królestwa Polskiego generał Józef Zajączek.
Zawód dróżnika pozostawał w tradycjach rodzinnych, dzięki czemu budynki przechodziły z ojca na syna. Znajdowały się w nich punkty pierwszej pomocy, była możliwość odpoczynku, dostępu do wody, uzyskania szeroko rozumianej pomocy. Dla tego też dróżniczówki znajdowały się w niewielkiej odległości od ważnych dróg i skrzyżowań. Przy ważniejszych traktach dróżniczówki były reprezentacyjne, przy mniej uczęszczanych bardziej praktyczne, czasem przy jednej trasie budynki miały ten sam wygląd. Były trwale oznakowane tablicą urzędową. W większości przypadków do ich budowy używano cegły, rzadziej drewna. Ich wielkość użytkowa wynosiła od 50 do 90 m², miały kształt prostokąta. Zamieszkiwane były przeważnie przez 2 rodziny. W miarę rozwoju cywilizacyjnego, wprowadzono obowiązkową elektryfikację. Z upływem lat i kolejnych reform straciły swoje strategiczne znaczenie.
Na terenie gminy Miedziana Góra do naszych czasów zachowała się jedna koszarka, czyli dom dróżnika. Obecnie nieużytkowana, mieści się przy trasie Kielce – Łódź, przy torze wyścigowym. Najprawdopodobniej wybudowano ją w XIX wieku, aczkolwiek na mapach pojawiła się dopiero po I wojnie światowej. Najstarsi mieszkańcy wspominają ostatnich dróżników, panów Dąbrowskiego i Zientala. Teren, za który odpowiadali dróżnicy, obejmował odcinek od Góry Raszówki do Miedzianej Góry.
Atrybut "skrzynka niebezpieczna" dodany ze względu na ruchliwą drogę, położenie na terenie ogrodzonym (tor wyścigowy), gdzie wolno poruszać się w ograniczonym zakresie oraz bliskość skrzynki elektrycznej.
Additional hints
Pictures
Log entries:
4x
0x
0x
1x
