Jezioro Radachowskie jest niezbyt głębokim zbiornikiem rynnowym. Nieregularny, trudny do opisania kształt akwenu zbliżony jest do przechylonej, wydłużonej litery „S” z dwoma odgałęzieniami. Przy odrobinie dobrej woli można uznać, że przypomina on klęczącą postać z rękoma wzniesionymi do góry. Linia brzegowa charakteryzuje się dużym urozmaiceniem, czego dowodem jest obecność licznych zatok i półwyspów. Jezioro posiada także jedną niewielką wysepkę z kępką olch, która położona jest w części południowo – zachodniej. 

 Do ukrytego wśród drzew jeziora można dojechać od Słońska, Chartowa i Ownic. Na plażę i jednocześnie na duży parking prowadzi lokalny, znakowany zielono szlak turystyczny Kani, dogodny również dla rowerów. Szlak tworzy pętlę dając dwa warianty dojazdu: od szosy DK22 Słońsk - Lemierzyce (Gorzów Wlkp.) leśnymi drogami lub szosą z ronda w Słońsku kierujemy się na Ośno Lubuskie i po około 3 kilometrach skręcamy w lewo  w pokryty tłuczniem dukt leśny.

 Kiedyś to miejsce tętniło życiem, był tu punkt gastronomiczny, pole namiotowe, plac zabaw, boisko. Teraz po budynkach zostały tylko ślady fundamentów i choć sama plaża nie robi wrażenia, w sezonie letnim jest tu mnóstwo namiotów i przyczep kempingowych.

 Czasy świetności Jezioro Radachowskie przeżywało przed wojną. Wówczas było idealnym punktem wypadowym dla mieszkańców Berlina. Ze stolicy Niemiec do Słońska można było dojechać koleją. W samym Słońsku można było wypożyczyć samochód lub rower i w ten sposób dostać się na plażę. Przed wojną funkcjonowała tu przeszklona restauracja na palach, z wielkim akwarium. Goście mogli sami wybierać sobie z tego akwarium ryby, które później lądowały na ich talerzach.

Pozostałości restauracji wciąż można znaleźć na dnie jeziora, jednak zdecydowana większość naczyń i sprzętów została już wydobyta. Są jeszcze trzy pale, na których ta restauracja stała. A na brzegu jeziora od strony Chartowa można jeszcze znaleźć pozostałości basenów, w których przechowywano złowione do restauracji ryby.

Ścieżka poprowadzi nas brzegiem jeziora. Auto najlepiej zostawić na parkingu na  plaży a samą geościeżkę zaliczyć piechotą. Trasa wiedzie drogami, dróżkami, ścieżynkami a czasami przez gęstwinę czy bagienka. I jeżeli stwierdzicie, że nie da się przejść - to na pewno się da.  Warto czasami przysiąść na jednej z kładek pobudowanych nad brzegiem i podelektowwać się pięknymi widokami. 

Do zaliczenia geościeżki niezbędna będzie aplikacja do odczytywania kodów QR. Warto także dokładnie oglądać logbooki - na niektórych zapisane są litery i cyfry potrzebne do znalezienia skrzynki finałowej.

POWODZENIA I PRZYJEMNEJ WĘDRÓWKI