Ścieżka zapoznaje z przyrodą ale także z elementami historii Poleskiego Parku Narodowego.

Obejmuje on liczne bagna, torfowiska i jeziora krasowe oraz naturalne kompleksy leśne z bogactwem flory i fauny, znajdujące się na Równinie Łęczyńsko-Włodawskiej w polskiej części Polesia. Powierzchnia parku wynosi 9760,2864 ha. Symbolem parku jest żuraw. 

Florę PPN reprezentuje ok. 260 gat. glonów, 130 gat. mszaków (najliczniejsze są torfowce - 13 gat. - mszar nastroszony, skorpionowiec brunatny, oba gat. zagrożone wyginięciem) i ok. 1000 gat. roślin naczyniowych (w tym 107 to gat. rzadkie). 120 gat. to przedstawiciele flory środkowoeuropejskiej. Blisko 140 gat. to rośliny strefy północnej, należy tu wymienić brzozę niską (największa populacja w kraju), wierzba lapońska i borówkolistna. Te trzy gatunki to typowe relikty polodowcowe i jest ich w Parku znacznie więcej m.in. turzyca strunowa i bagienna, gnidosz królewski, bagnica torfowa, rosiczka długolistna, kosaciec syberyjski, lepnica litewska. Relikty atlantyckie (ok. 25 gat.) a między nimi prosienicznik gładki i chroszcz nagołodygowy. W Parku występują również rośliny stepowe (pontyjskie) i górskie. Do tych ostatnich należą: ciemiężca zielona, kosatka kielichowata i storczyk gółka długoostrogowa.

Najciekawszą grupę roślin, jaką są storczyki, w Parku reprezentuje 14 gatunków i 1 podgatunek. Do najrzadszych (po 1 stanowisku) należą obuwik pospolity i buławnik mieczolistny. Niezwykle interesujący jest również fakt występowania na torfowiskach Parku aż 8 gat. roślin mięsożernych. Należą do nich: aldrowanda pęcherzykowata, rosiczka długolistna, r. pośrednia, r. okrągłolistna, r. owalna (mieszaniec), tłustosz pospolity dwubarwny, pływacz zwyczajny, p. średni i p. drobny.

Wśród fauny najlepiej zbadaną grupę stanowią ptaki. W Poleskim Parku Narodowym stwierdzono występowanie ok. 200 gatunków ptaków, z których ponad 150 uznano za lęgowe. Spotykamy tu często takie, niemal egzotyczne gatunki, jak czapla biała i nadobna. Licznie występujący bąk ma tu najwyższe zagęszczenie w kraju. Na torfowiskach Parku lęgną się błotniaki łąkowe. Do innych rzadkich, gnieżdżących się tutaj gatunków należy derkacz, dubelt i kaczka podgorzałka. Ptaki te należą do gatunków zagrożonych w skali globalnej, zaś podgorzałka ma w Parku jedne z nielicznych stanowisk w całym regionie. Po latach nieobecności powrócił do Parku bielik, największy nasz ptak drapieżny, prawdopodobnie będący pierwowzorem naszego godła państwowego. Należy wspomnieć również o żurawiu, widniejącym w herbie Poleskiego Parku Narodowego. Jest to największy krajowy ptak (ponad 1m wysokości), tworzący pary na całe życie.

Zwiedzanie Parku odbywać się może wyłącznie po znakowanych szlakach i ścieżkach przyrodniczych (nie schodź z nich!), jedynie od świtu do zmierzchu. Wstęp na ścieżki jest płatny (bilety można kupić także w internecie).

Dostępne ścieżki przyrodnicze w PPN to:

• Czahary
• Dąb Dominik
• Spławy
• Perehod
• Obóz Powstańczy
• Żółwik
• Mietiułka (rowerowa)

Warto ścieżki pokonywać o różnych porach roku, bo o każdej wyglądają inaczej i prezentują inne walory przyrodnicze i krajobrazowe. Przed wyprawą polecam zaopatrzyć się w ciekawe i niedrogie materiały informacyjne w Urszulinie (dyrekcja Parku ale także ośrodek ochrony żółwia błotnego) lub Załuczu Starym, gdzie jest również muzeum.

Co do skrzynek, to jeśli znajdują się na obszarze Poleskiego Parku Narodowego to są tam legalnie, a więc za wiedzą i zgodą dyrekcji Parku. Lokalizacja każdej skrzynki została wcześniej zaplanowana, wielkość i sposób ukrycia przemyślane. Jeśli warunki terenowe pozwalają, to nie są to skrzynki mikro, ale większe, regularnie serwisowane, wyposażane w certyfikaty i fanty, także przyrodnicze otrzymywane od Poleskiego Parku Narodowego.

Zapraszam na wyprawy w ten unikatowy rejon naszego kraju!