O Miejscu:

Wieś Baumgarten co z niemieckiego można przetłumaczyć jako ogród drzewny po raz pierwszy jest wymieniana w dokumencie z 1291 roku.W opisywanym źródle występuje również nazwa Pomerio stosowana zamiennie z Baumgarten, lub w innych opracowaniach Baruszowice lub Bugarć, a w roku 1288 - Bomgart. Obie słowiańskie nazwy przetrwały dzięki Polskiej ludności zamieszkującej tereny później należące do Niemców. Informacji na temat tej wioski są nikłe a dostępne mają wyłącznie związek z Oławą. Wioskę tą od małej wówczas Oławy oddzielała rzeka Oława. Mieszkańcy wioski pracowali na rzecz miasta i ich władz. w 1377 roku przy wschodnim krańcu wsi istniał młyn wodny na Odrze, funkcjonujący do roku 1588. W 1381 r. książę Ludwik zatwierdził zakup przez Oławę sześciu zagród w wiosce. W 1404 miasto zakupiło od braci von Lemberg folwark we wsi, sprzedany następnie księżnej Luizie w roku 1676. 

W roku 1743 doszło do pożaru, w którym spaliły trzy gospodarstwa, zabudowania wolnego ogrodnika i cztery domy mieszkalne. Wiadomo, że w 1783 roku wieś była podzielona na trzy części. Jedna z nich należała do korony królewskiej i obejmowała 3 folwarki, szkołę, 32 domy i 297 mieszkańców. Na polach folwarcznych znajdowały się duże plantacje morwy. Druga część wsi była własnością Oławy. Należało do niej 13 zagród i 37 innych domów. Mieszkało tutaj 283 ludzi.

Ludność wsi była mieszana część stanowili Polacy jak i Niemcy. Osadnicy trudnili się uprawą tytoniu. Ludność osiadła w części należącej do Oławy, miała także narzucone obowiązkowe powinności służebne wobec miasta, z których zwolniona została dopiero w 1819 roku. Od 1813 roku wieś dzieliła się na trzy części, z których pierwsza należała do Królewskiego Urzędu Skarbowego w Oławie. Druga część była własnością miasta. Trzecia część wioski została w 1813 roku zakupiona od Królewskiego Urzędu Ziemskiego przez okręgowego radcę sądowego, Samuela Steinmanna. Od tej pory majątek, do którego należał tzw. Duży, Mały i Nowy folwark, stanowił tzw. własność allodialną i był traktowany jako dobra rycerskie, z siedzibą właściciela, z prawem  do polowań na gruntach pańskich, połowu ryb w rzece Odrze i Oławce oraz prawem prowadzenia karczmy w której można sprzedawać alkohole które mogły być spożywane w ów karczmie. Opieka nad mostem znajdującym się w tej części wsi pozostawała w gestii urzędu państwowego. Znajdowały się tu ponadto: cegielnia i młyn napędzany siłą pociągową. Do państwa należały istniejące na wsi gorzelnia, browar i szpital okręgowy. Niestety nie ma możliwości ustalić, gdzie znajdowały się wymienione obiekty. Największy z folwarków - folwark książęcy - znajdował się za mostem prowadzącym przez rzekę Oławę przy trakcie wiodącym do Wrocławia. Obecnie znajduje się w tym miejscu przedszkole. Duży folwark był usytuowany w południowo-zachodniej części wioski (obecnie POM) i uległ znacznym zmianom nie zachowując swej XVIII-wiecznej zabudowy. Rzeka Oława posiadała w tym czasie kapryśną meandrową linię z licznymi starorzeczami i odnogami zwłaszcza w okolicach ulicy Oleandry gdzie rzeka skręcała na Zachód. W pobliżu Odry na wschód od wielkich plantacji rozciągał się duży staw folwarczny wsi Baumgarten. Drugi staw tzw. Kuttel Teich znajdował się na wschód od obecnej ulicy Kilińskiego. Pozostał z niego fragment drogi na grobli prowadzącej wzdłuż rowu melioracyjnego i obsadzonej lipami. Ludność wsi w pierwszej połowie XIX wieku zajmowała się głównie uprawą i przetwórstwem lnu, rzepaku i tytoniu oraz pszczelarstwem. W 1845 roku miejscowość liczyła 125 domów i 1056 mieszkańców.

Kolejne informacje pochodzą z 1876 roku. Majątek ziemski Steinmannów przeszedł w ręce Louisa Pacully, kupca z Wrocławia. Dobra liczyły 508 ha wraz z łąkami i polami. Należały do nich: gorzelnia, cegielnia i parowy młyn. W 1905 roku powierzchnia majątku powiększyła się do 660 ha, a własnością Pacully była dodatkowo parowa mleczarnia. W 1912 roku wieś Baumgarten włączono w granice miasta. Opisywany majątek ziemski przeszedł na własność państwa pruskiego, a w 1921 r. stał się własnością miasta. W 1919 roku, na ziemiach należących do dawnej wsi, powstała filia Dolnośląskiego Doświadczalnego Gospodarstwa Rolnego (niezachowana), będącego zakładem o charakterze naukowym.

Ważną inwestycją było wybudowanie na Oławie dwu mostów w lalach 1926-27 (wg daty na balustradzie). W 1928 roku wzniesiono nowy budynek szkoły ewangelickiej - obecnie szkoła nr 4. Przez całe dziesięciolecia główna ulica wsi była ulicą Lipową (Lindenstrasse). Po wojnie przez kilka lat stosowano historyczną nazwę, zmieniając ją następnie na imię H.Sawickiej. Obecnie powrócono do prawidłowej nazwy, ulica wysadzona pięknymi lipami od czego wzięła nazwę ulicy Lipowej.

W centrum wioski znajdowały się 2 stawy jeden przy obecnym skrzyżowaniu Lipowej z drogą dojazdową do przepompowni a drugi mniejszy powyżej na wysokości serwisu rowerowego. Nie ma informacji kiedy te stawy wykopano. Najprawdopodobniej ich główną funkcją była funkcja przeciwpożarowa.

Po II wojnie światowej tylko południowa część wioski Baumgarten a w zasadzie to dawne pola na których zaczęto budować w latach 70 XX wieku Osiedle Jan III Sobieskiego zwane potocznie Osiedlem Sobieskiego zyskała nazwę dzielnicy zaś środkowa i Północna część wioski Baumgarten do dziś nie stała się dzielnicą.

Z dziejów współczesnych należy wspomnieć o inwestycjach jakie podjęło miasto Oława od lat 90 aby dawna wioska zyskała udogodnienia takie jak równe drogi chodniki czy pełen zestaw instalacji tj min: kanalizacja. Ulica Lipowa przeszła remont w 2010 roku w ramach tego wyremontowano instalacje z czasów PRL-u. jednak wówczas nie zdecydowano się na zmianę układu drogowego. pozostawiono skrzyżowanie w układzie Y z kamienicą w środku. Jednak taki układ sprawiał trudności z wyjechaniem z ulicy Lipowej na DK 94. Dlatego już 2016 roku powstały plany ronda. jednak budowa Największej inwestycji dla rejonu ulicy Lipowej jaką była budowa ronda rozpoczęła we styczniu 2023 roku. 11 marca 2023 roku została wyburzona trzy kondygnacyjna kamienica. W ramach prac musiano również wyciąć Stare drzewa i przenieść pomnik. W ramach prac przebudowano wszystkie instalacje podziemne wykonano rondo oraz wyremontowano fragment ulicy Lipowej i Kutrowskiego oraz chodniki na których pojawiły się ścieżki rowerowe. Wykonano też skwerek w miejscu wschodniej jezdni ulicy lipowej z ławkami i nowymi nasadzeniami drzewkowymi. Również tutaj swoje miejsce znalazł odnowiony pomnik który wcześniej stał na terenie przedszkola. pomnik jest otoczony niskim płotkiem. Rondo został oddane do użytku 25.10.2023 roku. 

O keszu:

Mikro BYOP tylko z logbookiem w środku. Przy podejmowaniu skrzynki uważaj na mugoli aby nie spalić skrzynki.